Duch dżungli to zaproszenie do wziÄ™cia udziaÅ‚u w fascynujÄ…cej wyprawie Justyny Romanowskiej do wenezuelskiej dżungli. Jest to jednak podróż inna niż wszystkie. Autorka przemierza indiaÅ„skie wioski, podziwia piÄ™kno i moc dziewiczej przyrody, poznaje codzienne życie tubylców, jada to, czym obdarzy jÄ… dżungla – lecz wkracza również w duchowy wymiar tej podróży. I tu zaczyna siÄ™ gratka… Uczestniczy w ceremonii szamaÅ„skiej, która na zawsze zmieni jej życie, i sprawi, że dalsza część jej wyprawy bÄ™dzie przebiegaÅ‚a zupeÅ‚nie inaczej: spojrzy na siebie, dżunglÄ™ i Å›wiat nowymi oczami. W tÄ™ wielowymiarowÄ…, wielobarwnÄ… i peÅ‚nÄ… zaskakujÄ…cych wydarzeÅ„ podróż zaprasza również ciebie.

„Indianie wracajÄ… rano, oglÄ…dajÄ… mnie ze wszystkich stron. DotykajÄ… wÅ‚osów, skóry, stukajÄ… w zÄ™by, zaglÄ…dajÄ… do gardÅ‚a i do uszu. Jeden z nich przemawia do mnie w swoim narzeczu, po jego twarzy widzÄ™, iż oczekuje odpowiedzi. Bezradnie przenoszÄ™ wzrok na pozostaÅ‚ych, proszÄ…c, by ktoÅ› przetÅ‚umaczyÅ‚ mi te sÅ‚owa. «On pyta, co powiedziaÅ‚y ci wody odlegÅ‚ej rzeki». «KazaÅ‚y narodzić mi siÄ™ na nowo» – odpowiadam. Indianin dÅ‚ugo myÅ›li, potem powoli, jakby ze zdziwieniem, wypowiada sÅ‚owa, które po dziÅ› dzieÅ„ noszÄ™ w sobie: «JesteÅ› kobietÄ… dżungli. PoznaÅ‚aÅ› lÄ™k, ból. Ból ten może ukoić tylko dżungla, bo w dżungli nie ma przeszÅ‚oÅ›ci ani przyszÅ‚oÅ›ci, istnieje tylko ten moment, w którym taÅ„czy dusza. Twoja dusza narodziÅ‚a siÄ™ w dżungli i teraz musisz do niej należeć. UpÅ‚ynęło wiele tygodni, byÅ› mogÅ‚a zrozumieć»”.